Prachtige Arthurs Pass

Wat maakt het Zuidereiland zo anders dan het Noordereiland???

Het Noordereiland is prachtig met mooie heuvels, uitgebreid wegennet en veel dorpjes en een paar grote steden zoals Auckland en de hoofdstad Wellington. Er wonen ongeveer 5 miljoen mensen. Hier vind je ook de geysers en de vulkanen. De Maorie cultuur is erg groot op het Noordereiland, dus meer cultuur te zien en te beleven.

Het Zuidereiland heeft bergen, weinig wegen en heel weinig steden. Aan de oostkant bij de pacific oceaan is het vrij vlak, dan in het midden kom je de alpen tegen met als hoogste berg MOUNT COOK 3724meter hoog en altijd met een besneeuwde top. Je hebt er veel gletsjers, twee ervan komen vrij dicht bij een dorpje, de Franz Joseph gletsjer en de Fox gletsjer. Zuidelijker vind je de fjorden die je kunt bezoeken.

Beide eilanden vind ik prachtig maar bij het zuidereiland is het WAUW gevoel vele malen groter. Bij elke bocht denk je weer "oh wat mooi hier" Het is hier ook veel rustiger, er wonen iets meer dan 1 miljoen mensen op dit eiland en vaak kun je op wegen rijden en gewoon een uur vrijwel niemand tegenkomen.

Dat heeft ook wel eens nadelen, vorige week was er een weg die van het noorden richting zuiden ging wegens enorme regenval afgesloten. Door de regen was er een modderstroom met stenen op de weg beland. Dan moet je of een paar dagen wachten om verder te gaan of je neemt een omweg maar dat kost je dan een dag omrijden.

Wij gaan vandaag van het Oostkust over de Arthur's Pass naar het Westen rijden. De Arthur's pass is volgens velen de meest spectaculaire pass van NZ. We nemen er de tijd voor en gaan halverwege de pass een camping zoeken. Het is prachtig weer en de weg is prima te doen. Bij Castle Hill maken we een wandeling tussen de enorme kalksteenrotsen waarbij wij echt in het niet vallen. De weg is bochtig en de pass is small. Op de pass drinken we een bak koffie waarbij we lastig gevallen worden door een KEA, een vogel die hier veel voorkomt, hondsbrutaal is en het liefst er met jouw consumptie van door gaat.

Ik schrok wel van hem want hij was twee keer zo groot dan ik verwacht had.[e-1f600]

Bij lake pearson is er een mooie plaats om te overnachten. Een grote ruimte aan het meer waar je tegen een kleine vergoeding mag staan. Er zijn alleen toiletten en verder niets. Veel mensen nemen een duik in het meer, Frans en ik vinden het veel te koud en slaan deze keer even over.[e-1f629] Wij zijn gewoon WATJES.

De volgende morgen rijden we de prachtige weg af en rijden naar Hokitika, een leuk plaatsje met wat winkeltjes en ..................hoera, een kapper!!!! Ik maak meteen een afspraak voor de volgende dag.

We reserveren ook een E-bike voor een mooie tocht na het kappersbezoek.

Hokitika ligt aan de Tasmanzee, deze is behoorlijk woest en zeker op het strand ligt enorm veel afval van takken,stenen, boomstammen enz, door de rivier meegenomen richting zee. In januari is hier altijd een wedstrijd om van het afval een zo mooi mogelijk kunstwerk te maken. Leuk om te zien.

De volgende dag, eerst de haren eraf en dan door naar de fietsverhuur. Wij worden met de fietsen in een busje weggebracht naar een speciaal punt in de bergen. Hier loopt de Westcoast wilderness trail een tocht van 4 dagen waar wij een klein stukje van gaan fietsen. Een prachtige route, 55 km lang maar wel bergachtig, blij dat wij voor E-bikes gekozen hebben. Leuke mensen onderweg ontmoet die ook aan het fietsen zijn en vooral ene John vond het met ons heel gezellig en was erg enthousiast.

Na zo'n 5 uur fietsen waren we terug in Hokitika en hebben we de fietsen teruggebracht. Een heerlijk dagje.

We slapen nog een nacht op de camping en gaan de volgende dag de Hokitika gorge lopen. Een mooie wandeling waar je weer van die WAUW momentjes hebt. S- middags nog even luieren op de camping in het zonnetje. Morgen vertrekken we richting het gletsjer gebied. Zal zeker een stuk kouder zijn maar dat horen jullie nog.

Groetjes

Frans en José